isolatiecoördinatie

Isolatiecoördinatie is een vakgebied binnen de elektrische engineering dat zich bezighoudt met het afstemmen van de isolatieniveaus tussen verschillende onderdelen van een elektrische installatie. Het doel is ervoor te zorgen dat de isolatie van kabels, schakelmateriaal, transformatoren en andere componenten bestand is tegen zowel continue spanningsniveaus als transienten, zonder onnodige kosten of onveilige situaties te introduceren.

Bij isolatiecoördinatie staat de compatibiliteit centraal: elke component heeft een spanningstoestand waarin zij veilig werkt en onder overspanning niet vroegtijdig faalt. In de praktijk gaat het om het kiezen van geschikte isolatieniveaus (onder andere Basic Impulse Level, BIL) en het bepalen van creepage- en clearanceafstanden, zodanig dat de totale installatie bestand is tegen beschouwde overspanningen zoals blikseminslag, schakeloverspanningen en tijdelijke overspanningen.

De aanpak omvat doorgaans het identificeren van overspanningsbronnen en -categorieën, het vaststellen van isolatieniveaus per apparaat op basis van systeemspanning en locatie, en het controleren van creepage- en clearanceafstanden. Verder is bescherming met overspanningsbeveiliging (SPDs) en een passende aarding vaak noodzakelijk, naast de verificatie van tests en documentatie. Het gebruik van relevante normen en praktijken, zoals IEC-standaarden voor isolatiecoördinatie en overvoltagecategorieën, ondersteunt de consistentie en veiligheid van de installatie.

Het resultaat van isolatiecoördinatie is een veilige, betrouwbare en kostenefficiënte installatie. Het is een doorlopend proces gedurende de levenscyclus van de installatie, omdat wijzigingen in het netwerk kunnen vragen om hercoördinatie.