interactieomgeving

Interactieomgeving is een term die wordt gebruikt om het geheel te beschrijven waarin interactie plaatsvindt tussen mensen en systemen. Het omvat de omgeving, de betrokken personen, de hulpmiddelen en artefacten, de regels en normen, en de tijd-ruimtelijke context waarbinnen communicatie en acties plaatsvinden. Een interactieomgeving kan fysiek, digitaal of hybride zijn en omvat zowel de gebruikersinterface als de bredere socio-technische omgeving waarin deze opereert.

Belangrijke componenten zijn: deelnemers, instrumenten en interfaces (zoals software en apparaten), fysieke of digitale ruimte, tijdsaspecten (zoals respons- en vertragingstijden), regels en normen die het gedrag sturen, en de modaliteiten van interactie (tekst, spraak, gebaren, haptiek, visuele signalen). Feedbackloops en data-privacy- en security-overwegingen maken deel uit van de werking van de omgeving.

Toepassingsgebieden van de interactieomgeving zijn onder meer mens-computerinteractie, slimme huizen en kantoren, educatieve en samenwerkingsomgevingen, en games of simulaties. De term is relevant bij zowel fysieke-digitaal gekoppelde omgevingen (phygital) als volledig virtuele omgevingen (VR/AR).

Ontwerpers beïnvloeden de interactieomgeving via interface-ontwerp, informatiearchitectuur, interactiemodellen en keuze van modaliteiten. Belangrijke aandachtspunten zijn toegankelijkheid, inclusie, cognitieve belasting en privacy, evenals de sociale dynamiek en cultuurverschillen binnen gebruikersgroepen. Evaluatie van de interactieomgeving gebeurt vaak met gebruikerstests, UX-metrics, taak-succes en beoordelingen van interactiekwaliteit.