incidentiesnelheden

Incidentiesnelheden is een term uit de epidemiologie die de snelheid aangeeft waarmee nieuwe gevallen van een ziekte of aandoening ontstaan in een gedefinieerde populatie over een bepaalde tijd. Deze maat beschrijft de instroom van incidenten en wordt meestal uitgedrukt als aantal nieuwe gevallen per persoonsjaar, bijvoorbeeld per 1.000 of per 100.000 persoonsjaren.

Deze maat kan worden onderscheiden van de cumulatieve incidentie (incidence proportion), die het risico op het ontstaan van de ziekte weergeeft over een vast tijdsinterval en gelijk is aan het aantal nieuwe gevallen gedeeld door de populatie aan het begin van de periode. De incidentiesnelheid (incidence rate, ook wel incidence density genoemd) wordt berekend als het aantal nieuwe gevallen gedeeld door de totale tijdsperiode waarin personen at risk waren.

Voorbeeld: in een cohort van 5.000 persoonsjaren ontstaan 12 nieuwe gevallen. De incidentiesnelheid is dan 12/5.000 = 0,002 per persoonsjaar, oftewel 2 per 1.000 persoonsjaren.

Gegevens voor het bepalen van incidentiesnelheden komen uit cohortstudies, ziekte- of sterfteregistraties en nationale surveillance-systemen. Om vergelijkingen tussen populaties mogelijk te maken, worden vaak aanpassingen gedaan via standaardisatie, bijvoorbeeld directe standaardisatie op een standaardpopulatie.

Belangrijke kanttekeningen zijn onder meer dat een betrouwbare inschatting afhangt van een goed gedefinieerde populatie aan risico gedurende de follow-up; wijzigingen in diagnostische criteria, detectie en registratie kunnen de schatting beïnvloeden. Incidentiesnelheden leveren waardevolle informatie voor trendanalyses en de evaluatie van interventies.