surveillancesystemen

Surveillancesystemen zijn systemen en processen bedoeld om omgevingen en activiteiten te monitoren, op te nemen en te analyseren met het doel veiligheid, beveiliging en naleving te verbeteren. Ze omvatten videoregistratie, toegangscontrole, alarm- en omgevingsbewaking en bijhorende analysetools.

De belangrijkste componenten zijn camera's (analoge en IP), video-management software, opslag (DVR/NVR/cloud), netwerken, sensoren en beheers- en controlecentra. Analytics-software kan real-time signalen interpreteren, zoals beweging, herkenning of patroonherkenning.

Een veelvoorkomende indeling onderscheidt videobewaking, toegangscontrole en alarm-/detectiesystemen. Binnen videobewaking vallen CCTV en IP-camera's met video- en analytics-functies. Toegangscontrole omvat verificatie van identiteiten en toegangsrechten. Geavanceerde analytics omvat gezichtsherkenning, telling van mensen en gedrag-analyse.

Toepassingsvelden zijn onder meer openbare ruimten, bedrijven, detailhandel, industrie en woningbeveiliging. Doelen variëren van misdaadpreventie en bewijsmateriaal tot operationele efficiëntie en incidentrespons. Voordelen zijn afschrikking, snelle meldingen en betere situational awareness; nadelen zijn privacyrisico's, bias in AI en beveiligingsrisico's bij opslag of communicatie.

In de EU zijn surveillancesystemen onderworpen aan privacywetgeving zoals de AVG (GDPR) en nationale regels over databewaring, toestemming en doelbinding. Dergelijke systemen vereisen governance, transparantie, beveiliging van data en procedures voor verwijdering en rechten van betrokkenen.

Technologisch gezien verschuiven systemen naar edge computing, AI-analytics en privacy-by-design-praktijken. Voor opslag en beheer wordt steeds vaker cloudgebruik toegepast, terwijl interoperabiliteit wordt bevorderd door standaarden zoals ONVIF. De uitdagingen blijven effectief toezicht, legitimiteitskaders en de omgang met privacy.