immobilisatiesystemen

Immobilisatiesystemen zijn toestellen en methoden die worden toegepast om een patiënt of een lichaamsdeel tijdens diagnostische procedures en behandelingen te immobiliseren. Het doel is om beweging te minimaliseren, zodat beeldvorming nauwkeurig is en de behandeling precies kan worden gericht en herhaaldelijk uitgevoerd. Immobilisatie is cruciaal bij radiotherapie, CT-simulatie, MRI en chirurgische planning, maar wordt ook toegepast bij diagnostische studies waar beweging de beeldkwaliteit beïnvloedt.

Veelvoorkomende typen omvatten craniale immobilisatiesystemen zoals thermoplastische maskers en head-and-neck shells die het hoofd en de nek stabiliseren, evenals mond- en kaakbeugels en bite blocks. Voor het lichaam bestaan er vacuümkussens en -zakken, schuimplaten, thermoplastische shells voor het torso, borstboards en ledemaatbeugels. De materialen zijn doorgaans radiolent en MRI-veilig; veel gebruikte materialen zijn thermoplastics, schuim en koolstofvezelonderdelen.

De immobilisatiesystemen worden meestal op maat gemaakt voor de individuele patiënt. Bij radiotherapie en CT-simulatie worden soms 3D-scans, afdrukken of 3D-printing gebruikt om een nauwkeurig model te maken. De apparaten moeten comfortabel zijn, huidirritatie voorkomen en gemakkelijk schoon te maken en te desinfecteren zijn. Voor verificatie van positionering worden set-up beelden genomen en vergeleken met referentieposities om herhaalbaarheid te waarborgen.

Materialen moeten biocompatibel zijn en geen interferentie veroorzaken met stralingsdosis of beeldvorming. Bij MRI moeten ferromagnetische onderdelen worden vermeden. Immobilisatiesystemen dragen bij aan betere dosisverdeling en minder herposities, maar kunnen ook tot ongemak leiden. Training, onderhoud en hygiëne zijn essentieel.

---