identificatiecode

Een identificatiecode is een code die wordt toegekend om een persoon, organisatie, apparaat of object binnen een bepaald systeem eenduidig te identificeren. Het doel is betrouwbare herkenning, koppeling van gegevens en correcte toewijzing van processen zoals autorisatie of rapportage. Identificatiecodes kunnen worden gebruikt als referentie in processen, administratieve systemen en digitale diensten.

Kenmerken: het formaat kan numeriek, alfanumeriek of een combinatie daarvan zijn; de lengte varieert afhankelijk van de context. Meestal is de code uniek binnen een afgebakende scope (bijvoorbeeld klantnummer binnen een bank, serienummer van een apparaat). De code wordt door een organisatie of systeembeheerder toegekend en kan eigenschappen hebben zoals vervaldatums, herroepingsrechten en de mogelijkheid tot mutatie of samenvoeging.

Toepassingsgebieden: in de overheid en dienstverlening als burgers of klanten identificatie; in de financiële sector als rekening- of klantnummers; in IT en logistiek als user IDs, device IDs, product- of serienummers en API-sleutels. In veel systemen functioneert een identificatiecode als sleutel voor linking en auditing, soms in combinatie met een authentificatiemethode.

Beveiliging en privacy: omdat de code zelf vaak slechts een identificerend kenmerk is, kunnen extra beveiligingsmaatregelen vereist zijn wanneer de code gekoppeld is aan gevoelige informatie. Beheerpraktijken omvatten doelbinding, beveiligde opslag en overdracht, regelmatige vernieuwing en tijdige intrekking bij beëindiging van een dienst of relatie.

Relatie met andere termen: een identificatiecode onderscheidt zich van geheime inloggegevens zoals wachtwoorden of pincodes; deze codes dienen als identiteitssleutels, terwijl wachtwoorden of tokens authenticatiecriteria zijn. Soms is de term 'identificatiecode' synoniem aan 'identificatienummer', afhankelijk van de gebruikte terminologie in een organisatie.