huidverdikking

Huidverdikking is een term die in de dermatologie wordt gebruikt voor verdikking en verharding van de huid. Het ontstaat meestal door toegenomen keratinisatie of door veranderingen in de bindweefsellaag, en kan plaatselijk of diffuus voorkomen.

Oorzaken en factoren

Veelvoorkomende oorzaken zijn chronische wrijving of irritatie (bijvoorbeeld door slecht passende schoenen of repetitieve bewegingen), inflammatoire huidziekten zoals psoriasis of lichen simplex chronicus, en eeltvorming (callus) op handen of voeten. Minder vaak voorkomende oorzaken zijn systemische aandoeningen zoals sclerodermie of genetische hyperkeratose-ziekten.

Klinisch beeld

Kenmerkende tekenen zijn een verharde, ruwe of leerachtige huid met mogelijk een gelige tot bruingrijze verkleuring. De verdikking kan pijnlijk zijn, jeuken of scheuren geven en de beweging of functie beperken indien rond gewrichten.

Diagnose

De diagnose wordt meestal gesteld op basis van het klinische beeld. Een huidbiopt kan in sommige gevallen worden overwogen om andere aandoeningen uit te sluiten of de aard van de verdikking vast te stellen.

Behandeling

Behandeling is afhankelijk van de onderliggende oorzaak. Verzorging van de huid met hydraterende crèmes en keratolytische middelen (bijv. ureum of salicylzuur) kan de verdikking verzachten. Ontstekingsverschijnselen kunnen worden behandeld met lokaal corticosteroïden. Bij mechanische oorzaken is het verminderen van wrijving en druk essentieel; bij systemische aandoeningen volgen behandeling volgens de aandoening zelf, eventueel met specialistische zorg.

Prognose en preventie

Met juiste behandeling kan de verdikking afnemen en de huid zijner herwinnen aan flexibiliteit. Preventie richt zich op huidverzorging en het vermijden van langdurige wrijving of irritatie.