houdingsduur

Houdingsduur, in het Nederlands vaak vertaald als "holding period", is de periode die een belegger of instelling een actief bezit vanaf de aankoop tot de verkoop of verhandeling. In financiële analyse wordt de houdingsduur gebruikt om rendement en risico’s over verschillende beleggingsstrategieën te vergelijken en om signalen te geven over portefeuilleselectie en rotatie.

De houdingsduur varieert sterk afhankelijk van doelstellingen en marktomstandigheden. Korte houdingsduur (day trading of swing trading) kan snel veranderende posities betekenen, terwijl lange houdingsduur gericht is op waardegroei en dividend. Factoren die de duur beïnvloeden zijn beleggingshorizon, liquiditeit, transactiekosten, fiscale regels en de gewenste blootstelling aan volatiliteit. Voor performance-analyse wordt vaak de holding period return berekend over de feitelijke duur.

Belasting- en regelgeving kunnen onderscheid maken tussen korte en lange houdingsperiodes. In sommige jurisdicties kunnen de fiscale gevolgen van winsten in de loop der tijd verschillen naargelang de duur van het bezit, wat invloed heeft op beslissingen over verkopen. In rapportages en financiële analyse wordt de houdingsduur ook gerelateerd aan turnover en aan de interpretatie van gemeten rendementen, zeker wanneer vergelijkingen gemaakt worden tussen portefeuilles met verschillende houdingsperiodes.

Voorbeeld: een belegger koopt 100 aandelen tegen €50 per stuk en verkoopt ze zes maanden later voor €55 per stuk. De houdingsduur is zes maanden en de holding period return is ongeveer 10% exclusief ontvangen dividenden; inclusief dividenden wordt de return hoger.