beleggingshorizon

Beleggingshorizon is de verwachte periode waarin een belegger het kapitaal wil aanhouden en de benodigde middelen wil kunnen gebruiken. Het vormt een sleutelprincipe bij het bepalen van de gewenste mix van beleggingen en de mate van risico die men accepteert. Over het algemeen kan een langere beleggingshorizon het mogelijk maken om tijdelijk koersdalingen te doorstaan en te profiteren van langere groeimogelijkheden.

De beleggingshorizon wordt beïnvloed door verschillende factoren, waaronder het doel van de belegging (bijvoorbeeld pensioen, studie of aankoop van een woning), de leeftijd en het verwachte moment van geldbehoefte, de behoefte aan liquiditeit, het comfort met volatiliteit, fiscale situatie en inflatieverwachtingen. Doelen die ver in de toekomst liggen, rechtvaardigen doorgaans een hogere blootstelling aan risicodragers zoals aandelen, terwijl kortetermijnbehoeften juist meer stabiliteit vereisen.

Klassiek worden drie horyzon-indelingen onderscheiden: kort termijn (tot ongeveer 2 jaar), middellang termijn (ongeveer 2 tot 5 jaar) en lang termijn (vaker langer dan 5 jaar). Beleggers met een korte horizon richten zich op lagere volatiliteit en liquide middelen, terwijl zij met een langere horizon meer ruimte hebben voor aandelen en andere risicovollere beleggingen, met het idee dat de volatiliteit in de tijd kan afnemen.

Praktisch betekent dit: bij een korte horizon kiezen voor behoud van kapitaal en voldoende liquiditeit; bij middellange horizonten een gematigde mix van obligaties en aandelen; bij lange horizonten een aandelenmatige opbouw en duidelijke periodic rebalancing. Belangrijk is regelmatig herzien waar nodig: veranderende omstandigheden kunnen de beleggingshorizon en doelstellingen beïnvloeden. Beleggingshorizon is een schatting, geen garantie, en kan door levensveranderingen wijzigen.