hoofdinstallatie

Hoofdinstallatie is een term uit de bouw- en installatiepraktijk die verwijst naar de centrale of hoofdvoorziening van een gebouw. Het gaat om het geheel van apparatuur en leidingen dat als bron en distributiepunt fungeert voor een specifieke groep van systemen, meestal elektriciteit, water, gas of verwarming. De hoofdinstallatie vormt de schakelpunt tussen de openbare aansluiting en de interne installatie van het gebouw.

In de context van elektra omvat de hoofdinstallatie doorgaans de inkomende elektriciteitsvoorziening van de netbeheerder, de hoofdschakelaar, de hoofdverdeelkast (verdeler), beveiligings- en meetvoorzieningen, aarding en de aansluiting van de subinstallaties zoals stopcontacten en verlichting. Dit deel van de installatie bepaalt de hoofdveiligheid en de mogelijkheden voor uitbreiding of aanpassing van de elektrische installatie.

Voor water geldt een hoofdinstallatie als het belangrijkste watervoorzieningspunt in een gebouw: de wateraansluiting, een watermeter, eventuele terugslag- of backflowpreventie, drukregelaar en de distributie binnen het gebouw. Bij gas wordt de hoofdinstallatie gezien als de gasketen vanaf de aansluiting tot en met de hoofdafsluiter en regulator, terwijl de verdeling naar gastoepassingen ertoe behoort. In verwarmingssystemen kan de hoofdinstallatie bestaan uit de centrale verwarmingsketel of warmtepomp, de aangelegde leidingen, circulatiepompen en de regeling.

Het beheer en onderhoud van de hoofdinstallatie liggen doorgaans bij de eigenaar of beheerder van het gebouw, en wijzigingen vereist vaak erkende vakbekwame installateurs en, afhankelijk van de regio, toestemming of inspectie door bevoegde instanties. De term benadrukt het centrale karakter van deze installaties in relatie tot de rest van de systemen.