Home

hangbruggen

Hangbruggen, ook wel suspension bridges genoemd in het Nederlands, zijn bruggen waarvan het brugdek wordt opgehangen aan hoofdkabels die over torens gaan en aan beide uiteinden zijn verankerd. De voornaamste kabels dragen het grootste deel van de belasting, terwijl verticale ophangkabels het gewicht van het dek naar het brugdek overbrengen. De torens dragen compressie, en in sommige ontwerpen fungeert het dek zelf als een verstevigingsbalk. Moderne hangbruggen worden typisch opgebouwd uit staal met torens van staal of beton, terwijl het dek soms als een truss- of boxgirder-configuratie is uitgevoerd.

Geschiedenis en ontwikkeling verlopen vanaf de 18e en 19e eeuw. Voorbeelden uit de vroege grootschalige bouw

Notabele voorbeelden zijn onder meer de Golden Gate Bridge in de Verenigde Staten (afgerond 1937) en de

Constructie-uitdagingen omvatten wind- en seismische effecten, onderhoud aan kabels en verankeringen, en corrosiebescherming. Moderne ontwerpen bevatten

zijn
onder
meer
de
Menai
Suspension
Bridge
(afgerond
1826)
en
de
Brooklyn
Bridge
(1883).
Het
concept
maakt
zeer
lange
overspanningen
mogelijk
met
relatief
weinig
pijlers,
wat
gunstig
is
voor
bredere
waterwegen
of
straten.
Constructiemethoden
omvatten
onder
meer
het
bouwen
van
zijoverspanningen
als
kragenbogen
of
steigers
om
het
dek
te
dragen
terwijl
de
hoofd
kabels
worden
bevestigd.
Akashi
Kaikyō-brug
in
Japan
(afgerond
1998),
met
de
langste
centrale
overspanning
ter
wereld.
Humber
Bridge
in
het
Verenigd
Koninkrijk
(afgerond
1981)
behoort
eveneens
tot
bekende
lange
hangbruggen.
Hangbruggen
blijven
veel
gebruikt
voor
lange
overspanningen
en
stedelijke
verbindingen
vanwege
hun
efficiënte
materiaalgebruik
bij
grote
span‑afstanden.
aerodynamische
vormen,
dempers
en
monitoringsystemen
om
veiligheid
en
duurzaamheid
te
waarborgen.