handigheid

Handigheid is een Nederlandse term die verwijst naar de bekwaamheid om praktische taken met de handen uit te voeren. Het omvat zowel handvaardigheid—het lichamelijke vermogen om met gereedschap en materialen te werken—asook het vermogen om alledaagse problemen pragmatisch op te lossen en doelgericht te handelen in werk- of dagelijkse situaties. In bredere zin kan handigheid ook verwijzen naar vindingrijkheid en het efficiënt gebruikmaken van beschikbare middelen.

Het woord is afgeleid van hand en het achtervoegsel -igheid. Het komt vaak in samenstellingen voor, zoals handvaardigheid en praktische bekwaamheid. Handigheid wordt gebruikt om een combinatie van fysieke behendigheid en praktische intelligentie aan te duiden, waarbij iemand met zorg en overzicht taken uitvoert.

In onderwijs-, vak- en arbeidscontext wordt handigheid vaak genoemd als onderdeel van praktische competenties. Werkgevers waarderen handigheid bij functies in bouw, techniek, onderhoud en reparatie, waar men snel en effectief met gereedschap en materialen kan werken. In rapportages of beoordelingen kan handigheid worden opgesomd naast andere kenmerken zoals nauwkeurigheid, geduld en planmatige aanpak.

Verschillen met verwante termen: handvaardigheid verwijst meer specifiek naar motorische behendigheid en gecontroleerde handbewegingen, terwijl handigheid een bredere combinatie van praktische vaardigheid en oplossingsgericht handelen omvat. Beide begrippen blijven in de praktijk nauw met elkaar verweven en vullen elkaar aan in vaardigheden voor dagelijkse en professionele taken.