geurkwaliteit

Geurkwaliteit is de waargenomen kwaliteit van geuren in een omgeving. Het is een perceptueel kenmerk dat wordt bepaald door de aanwezigheid van geurstoffen, hun concentratie en de context van waarneming. Geurkwaliteit kan variëren van aangenaam tot onaangenaam en heeft invloed op het welzijn van mensen, de beleving van een plek en de maatschappelijke acceptatie van bronnen van geuren.

De objectieve beoordeling van geurkwaliteit gebeurt vooral met olfactometrie. Bij dynamische olfactometrie wordt door een panel van getrainde proefpersonen een geurstroom verdund totdat de geur net waarneembaar is; dit levert onder meer de odor concentration op in Europese odor units per kubieke meter (ou/m3) en de odor intensity. In de Europese norm EN 13725 is beschreven hoe dit proces moet verlopen. Naast sensoren en laboratoriumtesten worden ook veldmetingen uitgevoerd, soms met draagbare apparaten of veldolfactometrie, maar sensorische evaluatie blijft een centrale methode.

Factoren die geurkwaliteit beïnvloeden zijn onder meer de afstand tot de bron, windsnelheid en -richting, temperatuur en vochtigheid, achtergrondgeuren en tijd/seasonal variaties. Veelvoorkomende bronnen van onaangename geuren zijn riool- en waterzuiveringsinstallaties, veehouderij, stortplaatsen en biogasinstallaties; bronnen kunnen ook geuren produceren zonder giftige stoffen.

In beleid en beheer speelt geurkwaliteit een rol bij vergunningverlening en ruimtelijke规划 (odor control, odor impact assessment). Mitigatie kan bestaan uit afdekking, biofilters, zuiveringstechnieken, bufferzones en operationele maatregelen om piekbelastingen te beperken. Geurkwaliteit blijft zo een belangrijke factor in milieumanagement en leefkwaliteit.

---