getuigenverklaring

Een getuigenverklaring is een schriftelijke verklaring van een getuige waarin waargenomen feiten en gebeurtenissen worden beschreven die relevant kunnen zijn voor een rechtszaak of een administratieve procedure. De verklaring kan worden gebruikt als bewijsmiddel bij rechtbanken, bij justitie of in andere procedures, zoals verzekeringszaken of immigratieprocedures.

Een getuigenverklaring bevat doorgaans. de naam en contactgegevens van de getuige, datum en plaats, en een feitelijke, zo objectief mogelijke beschrijving van wat de getuige heeft waargenomen. Het gaat om wat is gebeurd, wie erbij betrokken was, waar en wanneer zaken hebben plaatsgevonden. De getuige noteert geen meningen of aannames, tenzij dit duidelijk als zodanig is aangegeven. De verklaring wordt meestal ondertekend en gedateerd.

Procedureel kan de verklaring op schrift worden opgesteld door de getuige zelf of door een bevoegde ambtenaar. In sommige situaties kan de getuigenverklaring onder ede worden afgelegd bij een notaris of rechtbank; dergelijke verklaringen worden zwaarder meegewogen en krijgen doorgaans een formeler karakter, bijvoorbeeld als een affidavit of verklaring onder ede. De verklaring kan later in de procedure worden voorgelezen of als ondersteunend bewijs dienen, en partijen kunnen de getuige ondervragen.

Rechtswaarde en beperkingen: een getuigenverklaring is een belangrijk maar niet beslissend bewijs. De betrouwbaarheid hangt af van de precieze herinnering, de volledigheid en de mogelijke tegenstrijdigheden met andere bewijzen. Getuigen kunnen worden geconfronteerd met vragen of weerleggingen; uiteindelijk bepaalt de rechter de gewichttoekenning.

Zie ook: getuigen, bewijs, proces-verbaal, onder ede, notaris.