geluidkunde

Geluidkunde, ook wel akoestiek genoemd, is de wetenschap en toegepaste discipline die zich bezighoudt met geluid en trillingen in lucht en andere media. Het omvat de studie van hoe geluid wordt geproduceerd, hoe het zich voortplant en hoe het wordt waargenomen door mensen en andere organismen. De discipline integreert natuurkunde, engineering en psychoacoustiek.

Geluid is een mechanische golf die zich als drukvariaties door een medium voortplant. In lucht bestaan geluidgolven uit longitudinale trillingen van deeltjes. Belangrijke fysische grootheden zijn onder meer frequentie (toonhoogte), amplitude (luidheid) en de snelheid van geluid, die afhankelijk is van temperatuur en het medium; in lucht bij circa 20 graden Celsius bedraagt deze ongeveer 343 meter per seconde. Het geluiddrukniveau wordt uitgedrukt in decibel.

Psychoacoustiek onderzoekt hoe mensen geluid waarnemen, zoals luidheid, toonhoogte en timbre. Geluidsmetingen maken gebruik van microfoons en geluidsmeetapparatuur; vaak worden wegingen toegepast, zoals A- of C-weging, om de werking van het menselijke gehoor te simuleren. Toepassingen vinden plaats in laboratoria, gebouwen en omgevingen om regelgeving na te leven of ontwerpkwaliteit te beoordelen.

Toepassingsvelden omvatten de architectonische akoestiek bij het ontwerpen van ruimten zoals concertzalen en klaslokalen, bouwgeluidsisolatie en geluidsreductie, milieulawaai en geluidsbeheersing in steden, en de ontwikkeling van luidsprekersystemen en muziektechnische akoestiek. De discipline levert ook normen en methoden voor meting en evaluatie, vaak vastgelegd in internationale standaarden zoals ISO en IEC.