garantiedocumenten

Garantiedocumenten zijn schriftelijke instrumenten die door een garantsteller, meestal een financiële instelling zoals een bank of een verzekeraar, worden afgegeven om zekerheid te bieden aan een begunstigde dat bepaalde verplichtingen worden nagekomen door een andere partij, bijvoorbeeld een koper, leverancier of contractant. Ze fungeren als een waarborg naast de hoofdverplichtingen in een contract en verlagen het risico voor de begunstigde.

Veelvoorkomende typen zijn bankgaranties, prestatiegaranties, betalingsgaranties en aanbiedingsgaranties. Een bankgarantie verplicht de bank om een afgesproken bedrag uit te betalen als de begunstigde aantoont dat de partij die de garantie heeft afgegeven tekortschiet. Een prestatiegarantie verzekert de correcte uitvoering van een contract; een betalingsgarantie garandeert betaling aan een derde; een aanbiedingsgarantie waarborgt de ernst van een biedende partij bij een aanbesteding. Daarnaast bestaan er vaak vooruitbetalingsgaranties die terugbetaling van voorschotten waarborgen bij niet-naleving. Aangezien garanties contractuele instrumenten zijn, kunnen ze on demand (op eerste verzoek) of onder specifieke voorwaarden opeisbaar zijn.

Claiming vereist doorgaans een formele melding en levering van documentatie die het niet-naleven aantoont. De garanties zijn gebonden aan de voorwaarden in de garantieovereenkomst en aan het toepasselijke recht, vaak Nederlands recht of EU-regelgeving bij grensoverschrijdende transacties. Ze zijn veelal tijdelijk en verlopen na afloop van de overeengekomen termijn, tenzij ze worden verlengd.

Garantiedocumenten worden veel gebruikt in publieke aanbestedingen, internationale handel, en bouw- en infrastructuurprojecten, maar ook in sommige commerciële transacties om betalings- of leveringsrisico’s te beperken. Ze vormen samen met andere zekerheidsinstrumenten een cruciaal onderdeel van risicomanagement.