fysicochemische

Fysicochemische is een term die in het Nederlands wordt gebruikt om te verwijzen naar de combinatie van fysica en chemie bij het bestuderen van de eigenschappen en processen van materie. Het beschrijft hoe fysieke principes—zoals energie, entropie, temperatuur en krachten—interageren met chemische veranderingen en reacties. In deze benadering ligt de nadruk op de mechanismen en verschijnselen die zowel in het bulkmateriaal als aan interfaces optreden.

De aandachtsgebieden van de fysicochemische wetenschap omvatten onder meer thermodynamica, kinetiek, fase-evenwicht, transportverschijnselen (zoals diffusie en convectie), en oppervlakte- en interfaciefysica. Het omvat zowel studie van oplossingen, colloïden en polymeren als van vaste materialen, waarbij de fysische toestand en de chemische reactiviteit met elkaar verweven zijn. Zowel experimentele als theoretische/ computationele benaderingen komen aan bod.

Veelgebruikte methoden in de fysicochemische studie zijn calorimetrie en andere thermodynamische metingen, spectroscopische technieken (zoals UV-Vis, IR, Raman en NMR), diffractie (bijvoorbeeld X-ray) en elektrochemische methoden. Computationale methoden uit de statistische mechanica en kwantumchemie dragen ook bij aan de interpretatie van waarnemingen en het verfijnen van modellen.

Toepassingen van fysicochemische kennis zijn breed en omvatten onder meer katalyse, batterijen en brandstofcellen, corrosie, coatings en sensoren, farmacologie en medicijnaanpak, milieuwetenschappen (solubiliteit, adsorptie en verontreinigingsspreiding) en materiaalkunde. Het is een interdisciplinair veld dat vaak binnen chemie, natuurkunde en ingenieurswetenschappen opereert.