functionaliteitskenmerk

Een functionaliteitskenmerk is een kenmerk van een product, systeem of proces dat beschrijft welke functionaliteit het biedt en hoe het zich gedraagt bij specifieke invoer. Het geeft aan welke taken het systeem uitvoert, welke outputs het levert en onder welke omstandigheden dit gebeurt. In het vakgebied van requirements engineering onderscheidt men functionele kenmerken van niet-functionele kenmerken: functionele kenmerken beschrijven wat het systeem doet, terwijl niet-functionele kenmerken beschrijven hoe goed of onder welke voorwaarden dit gebeurt, bijvoorbeeld prestaties, veiligheid en bruikbaarheid.

Voorbeelden van functionele kenmerken in software zijn onder meer gebruikersregistratie en authenticatie, zoeken en filteren, gegevensinvoer en -bewaar, exporteren van data, API-toegang en integraties met andere systemen. Deze kenmerken worden meestal vastgelegd als functionele eisen of use cases en zijn direct traceerbaar naar gebruikersbehoeften en bedrijfsdoelstellingen. Ze worden gevalideerd met functionele tests en acceptatiecriteria.

Het vastleggen van functionele kenmerken gebeurt vaak met use cases, user stories, functionele specificaties of flowcharts, afhankelijk van de methode en organisatie. Goede documentatie beschrijft invoer, acties en verwachte uitvoer, inclusief randvoorwaarden en foutafhandeling.

In kwaliteitsmodellen is functionaliteit een aspect van functionaliteit of functional suitability; het benadrukt of het systeem de gewenste taken juist en volledig uitvoert. Functionele kenmerken vormen de basis voor verificatie en validatie en dragen bij aan traceerbaarheid vanuit gebruikersbehoeften.

Zie ook: functionele eis, use case, requirements engineering, functionele test.