flexodruk

Flexodruk, of flexografie, is een drukproces waarbij een flexibele reliefplaat als drukkend element fungeert. Het drukbeeld bevindt zich op een verhoogde reliëf, waarop inkt wordt aangebracht en vervolgens wordt overgedragen op een substraat zoals papier, kunststoffolie of metaal. Door de combinatie van flexibele plate, snelle inktdroging en meerdere drukken kan flexodruk efficiënte resultaten leveren op een breed scala aan materialen, met name in de verpakkingsindustrie.

Het proces maakt gebruik van een drukplaat op een cylinder, waarbij inkt via een aniloxrol wordt toegevoerd aan de plaat. Een doctorblade regelt de inktfilm en een indrukcilinder brengt de inkt van de plaat over op het substraat. Inktfamilies variëren van watergebaseerde en oplosmiddelhoudende inkten tot UV- uithardende inkten, waardoor droog- of uithardingsopties ontstaan na de afbeelding. Flexodruk wordt vooral toegepast op flexibele verpakkingen, labels, kofferverpakkingen en golfkarton, maar kan ook op verschillende formaten en diktes worden gebruikt.

Voordelen van flexodruk zijn onder meer de mogelijkheid om te drukken op uiteenlopende substrates, hoge productiesnelheden, relatief lage materiaalkosten en compatibiliteit met zowel poreuze als niet-poreuze materialen. De techniek biedt goede dekking en is geschikt voor grote solids en uitgebalanceerde kleurverhoudingen; moderne inkten en afdruksystemen verbeteren warme en koude drukprocessen, kwaliteitscontrole en kleurconsistentie.

Nadelen en uitdagingen betreffen rapportering van dot gain, beperkte resolutie vergeleken met offset of digitale druk, en platemaking-eisen zoals onderhoud van de aniloxrol en plate wear. Technologische ontwikkelingen, zoals fotopolymeerplaten, digitale voorbewerking, en milieuvriendelijke inkten (watergebaseerd en UV-inkt), hebben flexibiliteit en duurzaamheid vergroot. Flexodruk blijft een dominante techniek in verpakkingsdruk wereldwijd.