fijnstofmaatregelen

Fijnstofmaatregelen zijn beleid en acties die erop gericht zijn de blootstelling aan fijn stof, met name PM2.5 en PM10, te verminderen en zo te voldoen aan luchtkwaliteitsnormen. Ze bestrijken zowel preventie van emissies als beheersmaatregelen in de praktijk, en hebben als doel de gezondheid van inwoners te beschermen en milieueffecten te beperken.

De maatregelen richten zich op de belangrijkste bronnen van fijn stof: verkeer, industrie, bouw en verbranding van (bio)brandstoffen. Voorbeelden zijn strengere emissienormen voor voertuigen en industriële installaties, stimulering van schonere technologieën, en stedelijke maatregelen zoals verkeersmaatregelen, lage-emissiezones en verbetering van openbaar vervoer. Op bouwplaatsen worden stofbeheersmaatregelen toegepast, zoals nat houden van oppervlakken en afsluiting van werktakken. Daarnaast kunnen verwarmings- en verbrandingssystemen in woningen en instellingen worden verduurzaamd om lokaal fijn stof te beperken.

Regelgeving en uitvoering: op EU-niveau gelden richtlijnen en grenswaarden voor PM2.5 en PM10 (zoals 2008/50/EC). Op nationaal niveau bevinden zich wetten en besluiten in het kader van de Wet milieubeheer en luchtkwaliteitbeleid, waarbij zowel nationale als lokale overheden verantwoordelijk zijn voor het opstellen en handhaven van luchtkwaliteitsplannen.

Monitoring en communicatie: netwerken meten concentraties, rapporteren aan publiek en gebruiken beslissingsinstrumenten. Evaluatie en bijstelling van maatregelen volgen uit observaties en gezondheidsonderzoeken, met aandacht voor kwetsbare groepen zoals ouderen, kinderen en mensen met longziekten.