fiberverbindingen

Fiberverbindingen verwijzen naar de verbindingen tussen glasvezelkabels die lichtsignalen dragen om informatie te verzenden. Ze vormen de ruggengraat van moderne communicatienetwerken, waaronder telecommunicatie, datacenters en glasvezeltoepassingen in gebouwen.

Er bestaan verschillende typen vezels en verbindingen. Een belangrijk onderscheid is tussen single-mode en multi-mode kabels, elk met eigen kenmerken wat betreft afstanden en bandbreedte. Verbindingen worden gerealiseerd met connectors zoals SC, LC, ST en FC, via kant-en-klare adapters of via splices. Fiberverbindingen kunnen factory-terminated zijn of op locatie beëindigd.

Er zijn twee hoofdmethoden om glasvezel te beëindigen: fusie-splicing waarbij glasvezelkern(en) worden versmolten tot één continu draad, en mechanische splices die een lichte overgang bieden via een vast contact. Terminatie kan factory-terminated of op locatie plaatsvinden.

Bij installatie geldt aandacht voor reinheid van connectoren, correcte buiging en het vermijden van beschadigingen. Testen met OTDR, een lichtbron en een power meter bepalen verlies en reflectie. Typische metingen omvatten insertieverlies per verbinding en het totale verlies van het netwerk; documentatie en certificering zijn gebruikelijk in professionele omgevingen.

Veiligheids- en onderhoudsoverwegingen: glasvezel kan splinters geven; draag oogbescherming en verzamel vezelresten op een juiste manier. Normen zoals ITU-T G.652, ISO/IEC 11801 en nationale standaarden geven richtlijnen voor prestaties en compatibiliteit.