einddragende

Einddragende is een term uit de geotechniek die wordt gebruikt om een type paal of fundering aan te duiden waarbij het draagvermogen hoofdzakelijk via het eindvlak van de paal op een onderliggende, relatief harde laag wordt overgedragen. Het contactvlak aan de punt levert de belangrijkste weerstand tegen verplaatsing, terwijl de weerstand langs de wanden van de paal vaak minder prominent is. In de praktijk kan een paal ook een combinatie van eind-druk en wrijvingsweerstand vertonen.

Einddragende palen worden vaak onderscheiden van frictiepalene, ook wel wrijvingspalen genoemd. Bij frictiepalene dragen de wrijving langs de paalwand en de afstand tot de bodem een groter aandeel bij aan het draagvermogen. Veel palen vertonen een mengvorm waarin zowel eindweerstand als wandwrijving een rol spelen, afhankelijk van de landschap- en bodemcondities.

Bij het ontwerp spelen bodemopbouw en de aanwezigheid van een geschikte harde laag een cruciale rol. Belangrijke factoren zijn de diepte tot die laag, de samenstelling en drijfvermogen van de bodem, en de gewenste belasting. In schetsmatige termen is de kolomoplossing meestal afhankelijk van de puntweerstand en, afhankelijk van de situatie, ook van de wrijvingsweerstand.

Constructie en uitvoering variëren met de methode van palen: einddragende palen worden veelal toegepast als geboorde palen die doorboren tot op de harde laag, of als aangestuurde, gestuwde palen in situaties waar de bodem het toelaat. Ze worden gebruikt bij gebouwen, bruggen en andere constructies waar een hoge puntweerstand noodzakelijk is.

Zie ook: fundering, palenfunderingen, geotechniek.

---