eenrichtingswegen

Eenrichtingswegen zijn wegen waarop het verkeer in één richting is toegestaan. Het te rijden richting wordt duidelijk aangegeven door verkeersborden en wegmarkeringen. Eenrichtingswegen komen vooral voor in drukke stedelijke gebieden en op smalle straten waar twee richtingen op korte afstand moeilijk te realiseren zijn. Het doel is om de verkeersstroom te beheersen, de rijveiligheid te verhogen en de ruimte op de weg efficiënter te benutten, bijvoorbeeld bij kruispunten, parkeervoorzieningen of kleine woonstraatjes.

Ontwerp en regels: op een eenrichtingsweg geldt dat voertuigen uitsluitend in de aangegeven richting mogen rijden. In sommige gevallen bestaan uitzonderingen, bijvoorbeeld voor fietsers of voor bepaalde voertuigen die toestemming hebben, afhankelijk van nationale of lokale regelgeving. Overtredingen kunnen worden beboet en leiden tot handhaving.

Effect op verkeer en leefomgeving: eenrichtingswegen kunnen verkeersknopen vereenvoudigen en de zichtlijnen verbeteren, waardoor ongevallen bij kruisingen af kunnen nemen. Nadelen zijn onder meer langere rijroutes, mogelijk extra verkeer op omliggende straten en minder gemak voor bewoners, leveranciers en hulpdiensten.

Historisch en beleidsmatig: het concept ontstond uit de behoefte aan betere verkeersdoorstroming in stedelijke gebieden en is sindsdien op vele plekken toegepast. In moderne steden worden soms aanvullende voorzieningen overwogen, zoals eenrichtingsstraten die speciaal voor fietsen of openbaar vervoer zijn ingericht, of situaties waarin tweerichtingenverkeer elders op de route mogelijk is.