deurdichtheid

Deurdichtheid is geen gangbaar formeel begrip in alle vakgebieden, maar in bouwkunde en ruimtelijke planning wordt het wel gebruikt als beschrijving van hoe veel deuren aanwezig zijn in een bepaald gebied. De term verwijst doorgaans naar de verhouding tussen het aantal deuren en een maatvoering zoals vloeroppervlak of geveloppervlak. In praktijk wordt vaak gesproken over deurendichtheid door te rekenen met het aantal deuren per oppervlakte (bijvoorbeeld per 100 m2) of per bouwsegment.

Meetmethoden variëren, maar doorgaans gaat het om tellen van functionele deuren en het classificeren naar soort (binnendeuren, buitendeuren, branddeuren, vluchtdeuren) en soms naar breedte of openingsrichting. Een eenvoudige benadering is de deurendichtheid per vloeroppervlak: D = aantal deuren / vloeroppervlak (m2). Een andere benadering kijkt naar de deurbreedte: de som van effectieve deurbreedtes per vloerdeel ten opzichte van de beschikbare loopruimte. Houdingen zoals dubbele deuren of schuifdeuren vereisen soms aparte weging.

Toepassingen van deurendichtheid liggen vooral in veiligheid, evacuatieplanning en ruimtelijke efficiëntie. Een hogere deurendichtheid kan wijzen op kortere ontsnappingsafstanden of juist op meer redundantie, maar zonder rekening te houden met deurkwaliteit, breedte, functionaliteit, en de gewenste doorstroming levert een hoge dichtheid geen garantie voor goede egress of beveiliging. Daarom wordt deurendichtheid gezien als aanvulling op, niet als vervanging voor, andere kengetallen zoals vluchtwegontwerp, capaciteit en codevereisten.

Zie ook verwante concepten zoals vluchtwegen, brandcompartimentering en ruimtelijke indeling.