designatie

Designatie is een Nederlands zelfstandig naamwoord dat verwijst naar de handeling van aanwijzen of naar de aanwijzing zelf. Het kan slaan op het toekennen van een naam, label of categorie aan een object of concept, maar ook op de officiële aanwijzing of benoeming van iemand tot een functie. Het woord is afgeleid van het Franse désignation en het Latijnse designatio.

In de eerste betekenis gaat designatie over aanwijzen, benaming of classificatie. Voorbeelden zijn de designatie van een productcategorie, de aanduiding van een gebied als beschermd gebied, of het toekennen van een classificatie aan een concept. De nadruk ligt op het toekennen van een identiteit of label.

In de tweede betekenis verwijst designatie naar de officiële aanwijzing van iemand voor een functie of rol, vaak voorafgaand aan de feitelijke benoeming. In deze context kan designatie beter worden gezien als nominatie of aanwijzing, terwijl benoeming de daadwerkelijke aanstelling is.

Designatie wordt in formele en beleidsdocumenten vaak gebruikt, zoals in diplomatie, overheid en bedrijfsvoering. Het begrip is nauw verwant aan aanduiding en benoeming, maar heeft een eigen connotatie als formele aanwijzing of identificatie binnen een procedure.

Een Engelse tegenhanger is designation, die in vergelijkbare betekenissen wordt gebruikt.