datatransmissieprotocollen

Datatransmissieprotocollen zijn verzamelingen regels en procedures die bepalen hoe data van de ene naar de andere computer of het ene apparaat wordt verzonden, ontvangen en geïnterpreteerd. Ze specificeren het formaat van berichten, foutopsporing, volgorde en bevestiging, en geven aan hoe zendingen worden gevalideerd en hersteld bij fouten. Vaak bepalen ze ook hoe gegevens worden gefragmenteerd, samengevoegd en geadresseerd voor verzending over netwerken en fysieke verbindingen.

Ze kunnen worden onderverdeeld naar betrouwbaarheid en connectiviteit. Verbindingsgerichte protocollen, zoals TCP, leveren een betrouwbare, geordende datastream via een connectie en gebruiken bevestigingen, retransmissie en flow control. Verbindingsloze protocollen, zoals UDP, verzenden berichten zonder garantie op aflevering of volgorde, maar met lagere overhead en minder latentie. Naast betrouwbaarheid spelen ook factoren als congestiebeheer, foutdetectie en framing een rol.

Op een hoger niveau bestaan protocollen vaak uit transport- en toepassingslaagprotocollen, soms ondersteund door linklaagprotocollen. Basisprotocollen zoals IP en TCP/UDP vormen de bouwstenen van veel netwerken. Toepassingslaagprotocollen zoals HTTP(S), FTP, SMTP en DNS gebruiken deze basisdiensten. Beveiliging wordt vaak geboden via TLS of IPsec. In industriële en embedded systemen bestaan gespecialiseerde protocollen zoals CAN, Modbus, Profibus, EtherCAT, die specifieke vereisten voor timing en betrouwbaarheid hebben.

Belangrijke overwegingen bij het ontwerp en de evaluatie van datatransmissie protocollen zijn onder meer latency, bandbreedte, betrouwbaarheid, foutafhandeling, interoperabiliteit en standaardisatie, die gezamenlijk de prestaties en compatibiliteit van netwerken en systemen bepalen.