culmineerde

Culmineerde is de verleden tijd van het Nederlandse werkwoord culmineeren, wat betekent dat een proces zijn hoogtepunt of climax bereikte. Het werkwoord verwijst naar het moment waarop een ontwikkeling of opeenstapeling van gebeurtenissen haar meest bepalende of beslissende gevolg krijgt. In gebruik kan culmineerde zowel letterlijk als figuurlijk worden toegepast, bijvoorbeeld bij een sportseizoen, een onderhandelingentraject of een literaire plot.

Etymologie en betekenis: culmineeren is ontleend aan het Latijnse culminare, van culminum (top) en uiteindelijk via het Frans of Engels in het Nederlands terechtgekomen. De kernbetekenis is het bereiken van een maximum of culminatie in een proces.

Gebruik en stijl: culmineerde verschijnt vooral in formele, journalistieke of literaire contexten. Het benadrukt een natuurlijke opbouw die eindigt in een definitief resultaat. Typische combinatieverbanden zijn bijvoorbeeld met een voorvoeging “tot” of een prepositie “in”: “culmineerde in een akkoord” of “culmineerde tot een ontknoping.” Het werkwoord kan zowel meerdere personen enkelvoud als meervoud in de verleden tijd aannemen: ik culmineerde, jij culmineerde, hij culmineerde; wij culmineerden, jullie culmineerden, zij culmineerden.

Voltooid deelwoord en vervoegingen: het voltooid deelwoord is geculmineerd, doorgaans met hebben als hulpwerkwoord: heeft geculmineerd. Culmineeren is een relatief verfijnd werkwoord en wordt vaak vervangen door gezagtere synoniemen als “bereiken een hoogtepunt” of “uitmonden in.”

Zie ook: hoogtepunt, climax, terminus.