containmentmaatregelen

Containmentmaatregelen zijn maatregelen die erop zijn gericht de verspreiding van een risico te voorkomen of de gevolgen ervan te beperken. Ze richten zich op het isoleren van bronnen, het beperken van contact en transport, en het beperken van emissies of blootstelling aan gevaarlijke omstandigheden.

Toepassingsgebieden zijn onder meer volksgezondheid, milieu- en industriële veiligheid, en rampenzorg. In de volksgezondheid kunnen containmentmaatregelen worden ingezet bij uitbraken van infectieziekten, zoals isolatie van besmette personen, quarantaine van mogelijk blootgestelde personen en het beperken van bijeenkomsten. Bij milieuproblemen kan het gaan om containment van een chemische spill, het afdichten van verontreinigde zones of het toepassen van decontaminatieprocedures. In de energiesector en bij nucleaire of radiologische incidenten vormen barrières, toezicht en beschermende maatregelen onderdeel van containment.

Een gebruikelijke aanpak omvat risicobeoordeling, selectie van passende maatregelen, duidelijke communicatie naar betrokkenen en toezicht op naleving. De maatregelen worden vaak tijdelijk en proportioneel toegepast en kunnen worden aangepast op basis van nieuwe information. Voorbeelden zijn zone-afbakening, afsluiting van gebiedsuren, quarantaines, isolatie van personen, het gebruik van persoonlijke beschermingsmiddelen en de uitvoering van reiniging en decontaminatie.

Juridische en beleidskaders bieden vaak de basis voor containmentmaatregelen, waarbij staten bevoegdheden hebben om openbare veiligheid en volksgezondheid te beschermen. De toepassing vereist zorgvuldige afweging tussen veiligheid, mensenrechten en maatschappelijke belangen. Clinische voor de continuïteit van de samenleving staan centraal bij het evalueren en bijstellen van de maatregelen.