combinatievormen

Combinatievormen is een verzamelnaam voor de verschillende manieren waarop elementen in een systeem met elkaar kunnen worden gecombineerd tot een groter geheel. De exacte betekenis hangt af van de context, maar de kern is het samenvoegen van bouwstenen of onderdelen tot nieuwe eenheden of structuren.

In de wiskunde en de combinatoriek verwijst men vaak naar vormen van combinaties. Een k-combinatie uit een verzameling met n elementen is een selectie van k elementen zonder rekening met de volgorde; het aantal mogelijke combinaties wordt gegeven door de binomiale coëfficiënt C(n,k) = n!/(k!(n−k)!). Dit staat tegenover permutaties, waarbij de volgorde wel telt. Ook combinaties met herhaling komen voor. Deze vormen van combinaties worden toegepast in statistiek, probabiliteit en het ontwerp van experimenten.

In de taalwetenschap kunnen combinatievormen slaan op processen van woordvorming en zinsvorming. Voorbeelden zijn samenstellingen, waarbij twee of meer morfologische eenheden een nieuw woord vormen (bijvoorbeeld zonnestraal, natuurkunde), en afleiding, waarbij affixen een nieuwe woordvorm creëren (bijvoorbeeld werkelijk, onvergetelijk). Deze combinatievormen bepalen vaak de betekenis, de woordklasse en de syntactische functie.

Zie ook: combinatoriek; samenstelling (taal); affixatie.