citëren

Citeren is het weergeven van woorden, ideeën of bevindingen van een andere auteur in het eigen werk, met een bronvermelding. Dit kan direct gebeuren door een passage letterlijk over te nemen (direct citaat) of door de inhoud in eigen bewoordingen te herformuleren (indirect citaat of parafrase). Directe citaten worden vaak tussen aanhalingstekens geplaatst; parafrases hoeven niet letterlijk overgenomen te worden maar moeten wel duidelijk naar de oorspronkelijke bron verwijzen.

Doel en praktijk: citeren dient ter onderbouwing van beweringen, ter erkenning van het werk van anderen en ter verantwoording van conclusies. In academisch en professioneel schrijven gelden specifieke regels en stijlen (bijv. APA, MLA, Chicago); de exacte vormgeving van citaties en referenties varieert per stijl en per context. Een citaat moet altijd gekoppeld zijn aan een bronvermelding, bijvoorbeeld in voetnoten of in een bibliografie, zodat lezers de bron kunnen terugvinden.

Etymologie: het werkwoord citeren is afgeleid van het Franse citer, uit het Latijn citare dat ‘noemen’ of ‘opnoemen’ betekent. In het Nederlands vormt dit woord zich tot citeren met een citaat als zelfstandig naamwoord. Ook termen als citaat en citatie komen voor in verschillende contexten, waaronder juridische of literaire taal.

Richtlijnen en praktijktips: houd citaten kort en ter zake; noteer altijd de bron; gebruik blokcitaten voor langere passages; markeer eventuele wijzigingen met [sic] of [toevoeging] en geef duidelijke verwijzingen naar paginavoorbeelden of paragraven. Bij parafraseren moet de betekenis trouw blijven aan de oorspronkelijke bron en blijft bronvermelding vereist.

Zie ook: citaat, parafraseren, bronvermelding, referentiestijl.