carotissinusreceptoren

Carotissinusreceptoren zijn baroreceptoren die zich bevinden in de carotissinus, de verdikking van de halsslagader waar de arterie carotis communis splits in de arteria carotis interna en externa. Zij registreren de uitrekking van de vaatwand die het gevolg is van de arteriële bloeddruk.

De receptoren bestaan uit mechanosensorische zenuwuiteinden die de spanning van de vaatwand meten. Hun activiteit neemt toe bij hogere bloeddruk en af bij lagere bloeddruk. Ze vertonen adaptie bij langdurige druk en zijn vooral gevoelig voor snelle veranderingen in de druk (dynamische respons).

Afferente signalen worden via de n. glossopharyngeus (CN IX) naar de nucleus tractus solitarius in de medulla oblongata geleid, waar de baroreflex wordt geïntegreerd. Uit deze reflex volgen efferente signalen die de sympathische uitval verminderen en de parasympathische activiteit verhogen, voornamelijk via het n. vagus (CN X). Dit leidt tot verlaging van de hartslag en contractiliteit en tot vaatverwijding, waardoor de bloeddruk daalt. Bij een dalende bloeddruk neemt de baroreceptoractiviteit af en wordt de sympathische tonus juist vergroot om de bloeddruk te herstellen.

Klinisch is de baroreflex van belang voor bloeddrukregulatie en voor bepaalde therapeutische toepassingen. Carotissinusmassage kan de baroreceptoractiviteit verhogen en wordt in gecontroleerde omstandigheden toegepast bij sommige supraventriculaire tachycardieën om de AV-geleiding te beïnvloeden. Bij ouderen of bij aanwezigheid van carotisstenose, bruits of recent cerebrovasculair letsel kan carotissinusmassage synchopen of bradycardie uitlokken; daarom is voorzichtigheid geboden en zijn contra-indicaties aanwezig.