buitenluchtdruk

Buitenluchtdruk is de druk die de aardse atmosfeer uitoefent op oppervlakken en objecten in contact met de buitenlucht. Het vormt een omgevingsdruk die overal ter wereld varieert en wordt beïnvloed door hoogte, weersystemen en locatie. In de meeste contexten wordt gesproken van atmosferische druk of luchtdruk.

Eenheden en variatie: buitenluchtdruk wordt meestal uitgedrukt in hectopascal (hPa) of kilopascal (kPa). Bij zeeniveau ligt de standaardwaarde rond 1013,25 hPa (101,325 kPa). Hogedrukgebieden brengen hogere waarden, lage druk lagere. De druk daalt bovendien met hoogte; op grote hoogte is de druk aanzienlijk lager.

Metingen: Barometers geven de atmosferische druk weer. In technische berekeningen maakt men onderscheid tussen absolute druk (p_abs) en relatieve druk ten opzichte van de omgeving (p_gauge). De relatie is p_abs = p_atm + p_gauge.

Betekenis en toepassingen: Het buitenluchtdrukverschil bepaalt de krachten op structuren zoals gebouwen, voertuigen en openingen. In de luchtvaart en duikwereld is verandering van buitenluchtdruk essentieel voor navigatie, veiligheid en ontwerp. Meteorologen gebruiken de huidige buitenluchtdruk om weerspatronen te anticiperen.