brandstofinjectiesystemen

Brandstofinjectiesystemen zijn systemen in verbrandingsmotoren die brandstof nauwkeurig afstemmen en inspuiten in de verbrandingskamer voor een optimale verbranding. Moderne systemen worden aangestuurd door een motorcomputer (ECU) en gebruiken sensoren zoals een luchtmassameter, een zuurstofsensor en een temperatuurensor. De injectie gebeurt via injectoren die onder hoge druk brandstof in de verbrandingskamer of in de inlaatklep brengen, afhankelijk van het type systeem.

Er bestaan verschillende injectieprincipes. Multipoint injectie (MPI) voert brandstof via injectoren in de inlaatbrug voor elke cilinder. Gasoline direct injection (GDI) spuit de brandstof rechtstreeks in de verbrandingskamer. Dieselsystemen gebruiken directe injectie met een hogedrukpomp en een brandstofrail (common rail) of unit injectors. Indirecte injectie komt nog voor in oudere dieselmotoren maar is minder gebruikelijk.

Belangrijke onderdelen zijn de brandstofpomp of hogedrukpomp, brandstofleiding of rail, injectoren, drukregelaar en de elektronica en sensoriek die de injectietiming en -duur bepalen. De ECU berekent het benodigde brandstofbedrag op basis van de luchttoevoer, sensorwaarden en bedrijfscondities en regelt de spuitduur en de timing.

Voordelen zijn nauwkeurige brandstofafgifte, betere verbranding, hoger rendement en lagere emissies dan bij carburatoren. Injectie kan meerdere keren per cyclus plaatsvinden en gebruikt geavanceerde timing en spraypatronen. Nadelen zijn koolafzetting bij direct injectie, onderhoudsbehoefte aan injectoren en afhankelijkheid van brandstofkwaliteit.

Historisch is injectie de dominante techniek geworden ten koste van de carburateur; vanaf de jaren tachtig tot negentig werd elektronische injectie steeds gebruikelijk. Tegenwoordig bestaan diverse varianten die voldoen aan strenge emissie- en prestatie-eisen.