bloedglucoseconcentratie

Bloedglucoseconcentratie, of bloedglucose, is de hoeveelheid glucose in het bloed. Het is een sleutelparameter in de energievoorziening van het lichaam en wordt doorgaans uit plasma gemeten. Glucoseconcentraties worden uitgedrukt in millimol per liter (mmol/L) of milligram per deciliter (mg/dL); 1 mmol/L komt overeen met 18 mg/dL. In klinische praktijken is de vergelijking van deze eenheden gebruikelijk bij laboratoriumtesten en point-of-care apparaten.

Normale waarden hangen af van nuchterheid en meetmethode. Bij nuchtere volwassenen ligt de plasmaglucose meestal tussen ongeveer 3,9 en 5,5 mmol/L (70-99 mg/dL). Na een maaltijd stijgt de bloedglucose; waarden boven circa 7,8 mmol/L (140 mg/dL) twee uur na inname zijn vaak niet-ideaal. Diagnostisch voor diabetes is onder meer een nuchtere bloedglucose van 7,0 mmol/L (126 mg/dL) of hoger, of een 2-uurs waarde na een orale glucosetolerantietest van 11,1 mmol/L (200 mg/dL) of hoger, vastgesteld op twee aparte gelegenheden.

Invloedrijke factoren zijn onder meer voedselinname, insuline- of medicatietoediening, lichamelijke activiteit, infecties of stress en alcoholgebruik. Bloedglucose kan variëren tussen veneus plasma, capillair bloed en interstitiële vloeistof; daarom verschillen meeteenheden en referentiewaarden per methode.

Regelmatige meting van bloedglucose is essentieel bij diabetes en andere stofwisselingsstoornissen. Meetmethoden omvatten laboratoriumplasma-analyse, point-of-care glucosemeters en continue glucosestromen (CGM). Interpretatie vereist context zoals tijd sinds de laatste maaltijd en behandeldoelen.

---