biogeografische

Biogeografische studies richten zich op de ruimtelijke verdeling van levende organismen op aarde. De biogeografie onderzoekt waar soorten voorkomen, hoe ecosystemen en biomen zijn verdeeld en welke historische en huidige factoren deze patronen bepalen. Het vak combineert aspecten uit biologie, aardrijkskunde, geologie en klimatologie.

Belangrijke thema's zijn de verklaringen voor patronen in biodiversiteit, de rol van migratie en dispersie, viciaire processen door geologische veranderingen en klimaatwisselingen, en de ontwikkeling van levende gemeenschappen in isolerende omgevingen zoals eilanden. Subvelden omvatten historische biogeografie, fylogeografie en eilandenbiogeografie, evenals de studie van biomen en habitatconnectiviteit.

Onderzoeksmethoden omvatten veldwaarnemingen, fossiele records, fylogenetische analyse, geografische informatiesystemen (GIS) en modelleringsbenaderingen zoals soortenverspreidingsmodellen en biodiversiteitsindices. Door deze combinatie kan men patronen traceren over tijd en ruimte en relaties tussen soorten en hun omgevingen beter begrijpen.

Toepassingen zijn onder meer natuurbescherming en beleidsvorming, het ontwerpen van reserves en beschermde netwerken, het voorspellen van de effecten van klimaatverandering op distributie en rijkdom van soorten, en het beheer van invasieve soorten en de risicobeoordeling daarvan.

Het woord biogeografische wordt in het Nederlands als bijvoeglijk naamwoord gebruikt om zaken die met biogeografie te maken hebben aan te duiden, zoals biogeografische patronen, biogeografische regio's of biogeografische factoren.