beursnotering

Beursnotering is de toelating van effecten, meestal aandelen of obligaties, tot handel op een gereglementeerde beurs. Het stelt emittenten in staat om publiekelijk kapitaal aan te trekken en biedt beleggers een georganiseerde en transparante markt om effecten te kopen en verkopen. Een beursnotering kan de zichtbaarheid en liquiditeit van een bedrijf vergroten en vaak de aandelenkoers beïnvloeden door supply en demand op de beurs.

Het proces van een beursnotering omvat doorgaans het voldoen aan toelatings- en verslaggevingsvereisten van de beurs en toezichthouders. Dit kan onder meer het opstellen van een prospectus, due diligence, het aanstellen van adviesteams en een goedgekeurd toelatingsdocument inhouden. Bij een initiële openbare aanbieding (IPO) of een direct listing bepaalt men meestal de prijs en het aanbod, vaak via book-building of een vast prijsbeleid. Sommige noteringen zijn secundair, zoals wanneer een bedrijf een aanvullend aanbod van aandelen plaatst of een secundaire listing behaalt op een andere beurs.

Ongoing verplichtingen na een beursnotering omvatten regelmatige financiële rapportage, naleving van governance- en transparantie-eisen en tijdige bekendmaking van materiële gebeurtenissen. Een beursnotering brengt toezicht- en nalevingsregels met zich mee en kan sancties of reputatieschade opleveren bij non-compliance. De keuze voor een beursnotering is meestal gericht op toegang tot kapitaal, liquiditeit voor aandeelhouders, en verbeterde marktpositie, maar gaat gepaard met kosten, regeldruk en verplichtingen die constant onderhoud vereisen.