betalingsuitstel

Betalingsuitstel is een tijdelijke uitstel van betaling van een schuld of betalingsverplichting, doorgaans verleend door de schuldeiser of, in sommige gevallen, door de rechter. Het doel is om de debiteur ademruimte te geven bij tijdelijke financiële tegenvallers en zo betalingsproblemen of insolvabiliteit te voorkomen.

Het begrip kan betrekking hebben op verschillende soorten schulden, zoals belastingen, leningen, huur, nutsvoorzieningen en openstaande facturen van leveranciers. Het kan zowel optreden bij particulieren als bij bedrijven. De exacte regels en duur van het uitstel hangen af van de schuldeiser en de geldende wet- en regelgeving.

Hoe betalingsuitstel werkt, verschilt per situatie. Meestal gaat het om een overeenkomst tussen debiteur en schuldeiser waarin een nieuw betalingsschema of termijn wordt afgesproken. Soms kan het leiden tot uitstel van betaling zonder onmiddellijke rente of boetes, of juist tot een tijdelijke verlenging van de betalingsverplichtingen met afgesproken voorwaarden. Tijdens het uitstel blijven de debt en eventuele gerechtelijke of incasso-activiteiten vaak opgeschort, maar dit hoeft niet altijd zo te zijn.

In de Nederlandse praktijk is uitstel van betaling vooral bekend in fiscale context, bijvoorbeeld bij de Belastingdienst, maar ook bij andere schuldeisers kan het voorkomen. Als een schuldenaar niet in staat is om aan zijn betalingsverplichtingen te voldoen en geen uitstel krijgt, kunnen andere procedures worden ingezet, zoals surseance van betaling voor bedrijven of faillissement.

Belangrijke effecten en risico’s zijn onder meer dat uitstel de onmiddellijke druk vermindert maar de totale schuld niet uitsluit, en dat toekomstige kredietwaardigheid en rentetarieven beïnvloed kunnen worden. Het spreekt voor zich dat de regels per schuldeiser verschillen.