bereikmeting

Bereikmeting is het proces waarmee het daadwerkelijke bereik en de signaalkwaliteit van een communicatiesysteem worden vastgesteld. Het doel is vast te stellen op welke afstand en onder welke omstandigheden een verbinding betrouwbaar blijft, vaak uitgedrukt in parameters zoals signaalsterkte, signaal-ruisverhouding (SNR) en biterror rate (BER).

De mate van bereik wordt beïnvloed door meerdere factoren, waaronder de gebruikte frequentie en vermogensinstellingen, het antenneontwerp en de hoogte ervan, en de omgevingsomstandigheden (open veld, stedelijk gebied, binnenruimten). Daarnaast spelen multipath, schaduwwijding, interferentie en weersomstandigheden een cruciale rol.

Meetmethoden omvatten veldmetingen en drive- of walk-tests waarbij sensoren en meetapparatuur (zoals spectrumanalysers, receivers en GPS) worden ingezet om signaalsterkte en dekking te registreren. Daarnaast kunnen laboratorium- of simulatiemethoden worden gebruikt, bijvoorbeeld met propagatiemodellen die rekening houden met terrein en reflecties.

Bij bereikmetingen worden vaak propagatiemodellen toegepast in de planning om verwachte dekking te schatten, maar echte metingen zijn nodig om afwijkingen en kalibratie vast te stellen. De term dekking verwijst naar gebieden waar de vereiste signaalkwaliteit is gehaald, terwijl bereik meer de afstand tot waar dit nog acceptabel is aangegeven.

Toepassingen van bereikmeting omvatten telecommunicatieplanning en -optimalisatie (cellulaire netwerken en wifi), broadcastdiensten en satellietcommunicatie. De resultaten worden gebruikt voor kaarten van dekking, netwerkoptimalisatie, capaciteitplanning en kwaliteitscontrole.