anodiseerd

Anodiseren is een elektrochemisch proces waarbij de oppervlakte van een metaal, meestal aluminium en legeringen daarvan, onder elektrische spanning wordt geoxideerd. Het resultaat is een doorlopende oxidehuid die harder en beter bestand is tegen corrosie dan het onbehandelde metaal. Anodiseren kan de materiaaleigenschappen verbeteren en maakt ook mogelijke kleur- en afwerkingsopties mogelijk.

Tijdens het anodiseren fungeert het metaal als anode in een zuur elektrolyt, meestal zwavelzuur of oxaalzuur. Door de elektrische spanning groeit een oxidelaag op het oppervlak; de dikte en eigenschappen daarvan hangen af van de spanning, de duur en de elektrolyt. De laag is porieus van aard en kan worden verzegeld of gekleurd voor extra bescherming en esthetiek. Hard anodizing levert aanzienlijk dikkere lagen op met grotere slijtvastheid, vaak toegepast in industriële toepassingen.

Kleur en afwerking: zonder kleur is de natuurlijke oxide meestal dof grijs. Door dye-injectie of elektrochemische kleurprocessen kan een breed palet aan kleuren ontstaan. Verzegelen sluit de poriën af voor betere vochtbestendigheid en kleurvastheid. De oxide kan ook als isolator dienen en biedt chemische stabiliteit, hoewel de laag fragiel kan zijn bij beschadiging.

Toepassingen en overwegingen: anodiseren verhoogt slijtvastheid, corrosiewering en corrosie- en warmtebestendigheid, zonder het metaal te vervormen. Veel toegepast in architectuur, fietsen- en auto-onderdelen, elektronica en kookgerei. Nadelen zijn kosten, beperkt kleurstabiliteit bij extreme temperaturen en de kwetsbare porieporie als verzegeling ontbreekt.

Opmerking: anodiseerbaarheid varieert per metaal; aluminium is het meest gangbaar. Milieuaspecten omvatten het beheer van zure elektrolyten en afvalwater, met aandacht voor recycling en hergebruik van aluminium.