ademluchtapparatuur

Ademluchtapparatuur is apparatuur die zuurstof- of ademlucht levert in omgevingen waar de aanwezige lucht onveilig of ontoereikend is om normaal te ademen. De uitrusting kan lucht leveren uit een afgesloten bron of uit een extern aardgas-/luchtnetwerk, en wordt toegepast in sectoren waar giftige, roetige, of zuurstofarme omstandigheden bestaan. Voorbeelden zijn brandweer, industrie, mijnbouw en bouw, evenals duik- en reddingssituaties in beperkte ruimten.

Er bestaan twee hoofdtypen ademluchtapparatuur. Zelfstandige ademluchtapparatuur (SCBA) bevat een draagbare luchtdrukcilinder met een regelaar en manometer, gekoppeld aan een gezichtsmasker of helm. Bij uitgezette of gekoppelde systemen wordt ademlucht via een externe leiding en slang aan het gezichtsmasker geleverd, vaak vanaf een centraal compressorstation of mobiele luchtbron. De componenten van ademluchtapparatuur kunnen bestaan uit de cilinder of bron, drukregelaar, maatgevende instrumenten, slangen, en het masker of vizier, samen met draagriemen of een rugdrager.

Veiligheid en onderhoud vormen kernpunten. Regelmatige inspectie en onderhoud volgens nationale en Europese normen is vereist, inclusief periodieke tests van drukvaten en regelingen, controle op lekkages, en controle van de luchtdoorvoer op de juiste kwaliteit. Gebruikers moeten getraind zijn in correcte donning, monitoren van druk- en gasniveaus, en herkennen van symptomen van ademhalingsmoeilijkheden of apparatuurstoringen. De toepassing is afhankelijk van het type apparatuur en de aard van de werkende omgeving, met aandacht voor mogelijke blootstelling aan toxische of explosieve atmosfeer en de risico’s van beperkte zuurstoftoevoer.