Weefselklevende

Weefselklevende is de verzamelnaam voor medische kleefmiddelen die worden gebruikt om weefsels aan elkaar te verbinden en soms bloedingen te stoppen. Ze vormen een alternatief of aanvulling op hechtdraden en kunnen worden toegepast in situaties waarin suturen lastig of onveilig zijn. Weefselklevende kunnen natuurlijke, biologische of synthetische oorsprong hebben en verschillen in settingstijd, sterkte, resorptie en gebruiksgemak.

Mechanisme: bij aanbrengen vormen de kleefmiddelen een polymeernetwerk of crosslinken ze met de weefseloppervlakken, waardoor een hechting ontstaat. Sommige varianten leveren directe hemostase en bieden een barrière tegen infectie. De meeste zijn ontworpen als biocompatibele materialen die na verloop van tijd in het lichaam worden afgebroken of opgenomen.

Typen: fibrinegebaseerde lijmiddelen (fibrine sealants) zijn biologische adhesieven die het natuurlijke bloedstollingsproces nabootsen. Synthetische lijmiddelen omvatten cyanoacrylaten, op polyurethaan gebaseerde systemen en PEG-gebaseerde hydrogels. Sommige adhesieven zijn vochtbestendig en kunnen onder bloedende omstandigheden worden toegepast. Er zijn zowel resorbeerbare als niet-resorbeerbare varianten, afhankelijk van de klinische toepassing.

Toepassingen: veel toegepast in chirurgische wondsluiting, oogheelkunde, dermatologie, cardiovasculaire en gastro-intestinale ingrepen, en in weefseltechniek om scaffolds of transplantaten op hun plaats te houden. Ze kunnen operationele tijd verkorten en weefselbeschadiging verminderen, afhankelijk van de context.

Veiligheid en regulering: goedgekeurd door relevante regelgevende instanties (bijv. CE-markering in de EU en FDA in de VS). Mogelijke bijwerkingen zijn irritatie, allergische reactie of lokale weefselschade als ze niet correct worden toegepast; sommige chemische systemen kunnen ook warmteontwikkeling veroorzaken tijdens uitharding. De keuze hangt af van weefseltype, belasting en gewenste resorptie.