wondsluiting

Wondsluiting is het geheel van technieken en materialen waarmee een wond wordt gesloten om de huid of slijmvliezen te herstellen, de kans op infectie te verlagen en de genezing te bevorderen. Het doel is vaak primaire huidbescherming met een zo minimaal mogelijk litteken.

Er bestaan verschillende sluitmethoden. Chirurgische sluiting met hechtingen of klemmen is veelvoorkomend, meestal met draad- of synthetische hechtdraden. Folie- en automatische apparaten kunnen ook worden gebruikt. Tissue adhesive (huidlijm) en wondstrips zijn opties voor minder ingewikkelde wonden. Sluitmaterialen zijn onderverdeeld in absorberbare (bijv. polyglactine, polyglycolzuur) en niet-absorbeerbare hechtdraden (bijv. nylon, polypropyleen). Voor de huid worden vaak niet-absorbeerbare materialen gebruikt met later verwijdering.

Technieken en tijdpunten hangen af van de wondsoort en infectierisico. Primaire wondsluiting gebeurt bij schone wonden met directe sluiting. Delayed primary closure kan overwogen worden bij twijfel over besmetting. Secondary intention sluiting houdt in dat de wond zonder actieve sluiting geneest, wat vaker het geval is bij grotere beschadigingen of geïnfecteerde wonden. Onderhuids- of subcuticulaire hechting kan esthetische littekens verkleinen.

Nazorg en complicaties. Wondzorg na closure omvat schoonhouden, droge huid en inspectie op tekenen van infectie, welke de genezing kunnen vertragen. Mogelijke complicaties zijn infectie, wonddehiscentie, granuloomvorming of gegeneraliseerde littekens. Genezingstijden variëren naar locatie en patient, maar uiterlijke hechtdes van de huid worden doorgaans na 5 tot 14 dagen verwijderd, afhankelijk van de locatie en wondtype.