Verzamelcontexten

Verzamelcontexten zijn een ontwerp- of implementatieconcept in de softwareontwikkeling. Ze vormen een logische grens rond een groep gerelateerde verzamelingen (collecties) en fungeren als centrale toegangspoort tot deze data. Een verzamelcontext beheert de levenscyclus en coherentie van de items die binnen de context voorkomen, en kan meerdere onderliggende verzamelingen tegelijk bevatten.

Doel en functies: verzamelcontexten bieden gecentraliseerde operaties zoals toevoegen, verwijderen en bijwerken van items over meerdere verzamelingen, en zorgen voor consistente transacties binnen een unit of work. Ze leveren meestal mechanismen voor lazy of eager loading, change tracking en query-ondersteuning die grenzen aan de hele context in plaats van aan afzonderlijke verzamelingen. Ook coördineren ze caching, validatie en consolidatie van regels die op de groepen items van toepassing zijn.

Relatie tot andere concepten: in veel ontwerpen fungeren verzamelcontexten als een variant van het repository- of unit-of-work-patroon. Ze kunnen een overzicht bieden op domein-aggregates en de persistente laag abstraheren, terwijl businesslogica intact blijft.

Overwegingen en nadelen: een te grote verzamelcontext kan leiden tot complexiteit en prestatieproblemen. Het is belangrijk om grenzen zorgvuldig te kiezen en te overwegen welke verzamelingen binnen één context horen. Synchronisatie- en concurrency-vereisten moeten expliciet zijn.

Toepassing en voorbeelden: verzamelcontexten komen voor in frameworks die data-access abstraheren, in domeinmodellen en in services die meerdere repositories coördineren. Ontwerpkeuzes betreffen de levensduur van de context, grenzen tussen contexten, en hoe commits plaatsvinden.

---