Verpleegkunde

Verpleegkunde is de wetenschap en praktijk van verpleegkundige zorg, gericht op het behouden, herstellen en bevorderen van gezondheid en comfort van individuen, gezinnen en gemeenschappen. Verpleegkundigen dragen bij aan preventie, diagnose en behandeling door waarnemen, ondersteunen, verzorgen en adviseren. Ze werken in samenwerking met artsen en andere professionals.

Kernactiviteiten omvatten zorgvuldige observatie en beoordeling van lichamelijke en psychosociale toestand; het opstellen en uitvoeren van zorgplannen; toediening van medicijnen en andere therapieën volgens bevoegdheden; wond- en pijnzorg; leefstijlbegeleiding; voorlichting en zelfzorgadvies; het ondersteunen van families en naasten. Verpleegkundigen handelen volgens een systeematische aanpak, vaak aangeduid als het verpleegkundig proces, en gebruiken evidence-based practice bij besluitvorming.

Opleiding en beroep: in veel landen is een bacheloropleiding Verpleegkunde de standaard; daarnaast bestaan duaal- en associate-degree trajecten en postinitiële specialisaties. Het beroep vereist doorgaans licentie of registratie en naleving van professionele normen. Doorgroeimogelijkheden omvatten gespecialiseerde functies en master- of doctoraatsopleidingen, zoals verpleegkundig specialist.

Verpleegkundigen werken in diverse zorgomgevingen, waaronder ziekenhuizen, verpleeghuizen, huisartspraktijken, thuiszorg, de geestelijke gezondheidszorg en publieke gezondheidszorg. Zij vervullen een centrale rol bij interprofessionele samenwerking, patiëntveiligheid en evidence-based practice, en dragen bij aan gezondheidsbevordering en preventie.

Historisch is Verpleegkunde geëvolueerd sinds de 19e eeuw, met invloedrijke figuren als Florence Nightingale en de verdere professionalisering in de 20e en 21e eeuw.