Vermogensgroei

Vermogensgroei verwijst naar de verandering in het nettovermogen van een individu, huishouden of een samenleving over een bepaalde periode. Nettovermogen is de optelsom van alle bezittingen (zoals contant geld, spaargeld, beleggingen, onroerend goed en pensioenrechten) minus alle schulden (hypotheken en leningen). Op huishoudelijk niveau betekent vermogensgroei doorgaans de opbouw van spaargeld en beleggingen, plus waardestijging van woningen, en de afname van schulden. Op macro-economisch niveau kan vermogensgroei verwijzen naar de ontwikkeling van het gemiddelde of de mediaan nettovermogen van de bevolking, of naar de totale vermogensvoorziening van een land.

De vermogensgroei wordt door meerdere factoren bepaald: inkomsten en spaarquoten, rendementen op beleggingen, en de prijsontwikkeling van activa zoals woningen en aandelen. Ook inflatie, rentestanden en fiscaal- en pensioenbeleid spelen een rol. Real vermogensgroei houdt rekening met inflatie en geeft aan hoeveel koopkrachtige waarde toeneemt. In veel samenlevingen is vermogensgroei niet gelijk verdeeld: hogere inkomens hebben doorgaans meer mogelijkheden om te sparen en te investeren in risicovollere maar potentieel meer renderende activa, wat de kloof in vermogensgroei kan vergroten.

Praktisch gezien is vermogensgroei relevant voor sociaal-economische analyses en beleidsbeslissingen met betrekking tot welvaart, consumptie en intergenerationele ongelijkheid. Metingen zijn complex door data- en waarderingsproblemen, met name bij onroerend goed, pensioenrechten en verborgen activa. Bij interpretatie is het belangrijk onderscheid te maken tussen nominale en real vermogensgroei en tussen korte-termijnfluctuaties en lange-termijntrends.