kortetermijnfluctuaties

Kortetermijnfluctuaties zijn economische verschijnselen die afwijken van de langetermijnontwikkeling en zich uiten in korte periodes van verandering in macro-indicatoren zoals bruto binnenlands product (bbp), werkgelegenheid en inflatie. Ze komen meestal voor binnen enkele kwartalen tot een paar jaar en kunnen zowel een opwaarts als neerwaarts karakter hebben.

Oorzaken liggen in vraag- en aanbodschokken (bijvoorbeeld veranderingen in consumentenvraag, investeringen en olieprijzen), beleidsschakelingen (monetair en fiscaal beleid), externe schokken zoals geopolitieke gebeurtenissen en pandemieën, en seizoensinvloeden of loon- en prijsrigiditeit. Diverse factoren kunnen tegelijk spelen, waardoor de kortetermijnbewegingen moeilijk te voorspellen zijn.

Modellen voor kortetermijnfluctuaties onderscheiden vaak de korte termijn van de lange termijn. Keynesiaanse benaderingen benadrukken het effect van vraag en beleidsreacties op korte termijn, terwijl neoklassieke theorieën meer de rol van prijzings- en loonflexibiliteit onderkennen. Verwachtingen spelen een rol bij hoe schokken zich doorgeven aan de economie; sommige fenomenen worden als rationeel weerspiegelt in markten.

Metingen gebeuren aan de hand van kwartaalmetingen van bbp, werkloosheid en inflatie, aangevuld met indicatoren zoals de PMI en productiecapaciteit. Data kunnen seizoensmatig aangepast en herzien worden, wat de interpretatie compliceren kan.

Gevolgen voor de economie omvatten veranderingen in consumentenvertrouwen en investeringsbeslissingen, en beleidsmakers reageren vaak met conjunctuurmaatregelen om schommelingen te verzachten. Voorbeelden zijn perioden van economische versnelling na recessies, of tijdelijke inflatiepieken door externe schokken.

Zie ook: business cycle, economische groei, inflatiebeleid.