Ventilatieondersteuning

Ventilatieondersteuning is medische zorg die de ademhaling ondersteunt of vervangt wanneer iemand niet in staat is om zelf voldoende te ademen. Het doel is betere gasuitwisseling, minder werk van ademhalen en stabilisatie van de bloedgassen. De ondersteuning kan tijdelijk of langdurig zijn en invasief of niet-invasief plaatsvinden, afhankelijk van de oorzaak en de ernst van de ademhalingsproblemen.

Niet-invasieve ventilatie (NIV) levert drukondersteuning via een masker zonder een ademweg te intuberen. Veelvoorkomende vormen zijn CPAP en BiPAP. Invasieve ventilatie gebruikt een beademingsslang die via een endotracheale buis of een tracheostoma met een ventilator is verbonden. Dit wordt toegepast bij ernstig respiratoir falen, na operaties met ademhalingsdepressie of wanneer NIV onvoldoende is of geen optie.

Tijdens ventilatieondersteuning worden ventilatorinstellingen geregeld, zoals het ademvolume (tidal volume), de ademfrequentie, PEEP en FiO2. Monitoring omvat onder andere zuurstofsaturatie, bloedgassen en ventilatieparameters, evenals het vroegtijdig opsporen van complicaties zoals longoedeem of longontsteking, barotrauma of huid- en slijmvliesbeschadiging door de beademingsapparatuur. Vaak volgt een plan voor weaning en spontane ademhalingstests om te bepalen wanneer de patiënt zonder ondersteuning verder kan ademen.