Vectortabellenstructuur

Vectortabellenstructuur verwijst naar de wijze waarop vectorgegevens (punten, lijnen, polygonen) in tabellen worden georganiseerd in relationele databases of GIS-systemen. Het beschrijft hoe geometrie en attributen aan elkaar zijn gekoppeld, welke sleutels worden toegepast, en hoe ruimtelijke indexen en validatie zorgen voor efficiënte en betrouwbare analyses.

De kerncomponenten zijn onder meer een feature- of objecttabel met een primaire sleutel (bijvoorbeeld id), een geometriekolom die het type geometrie bevat (POINT, LINESTRING, POLYGON of meervoudige varianten) met een gekoppeld spatial reference system (SRID), en meerdere attributiekolommen met verschillende gegevenssoorten. Vaak bestaan er relaties naar andere tabellen via vreemde sleutels, bijvoorbeeld voor metadata, topologie of bezitters. Ruimtelijke indexen (zoals GIST in PostgreSQL/PostGIS) versnellen queries die te maken hebben met intersectie, nabijheid en afstand. Geometrievalidatie en constraints dragen bij aan de integriteit van de dataset.

Opslagpatronen variëren. In moderne GIS-systemen ligt de geometrie meestal in dezelfde feature-tabel als de attributen, conform de OGC Simple Features-standaard. Sommige oudere systemen scheidden geometrie en attributen, of gebruikten aanvullende tabellen voor topologie of ensembles. Bestanden en systemen zoals PostGIS, SpatiaLite of GeoPackage zorgen doorgaans voor ruimtelijke indexen en SRID-beheer om interoperabiliteit en performance te waarborgen.

Ontwerpkeuzes betreffen onder andere de te hanteren geometrietypen per laag, consistent SRID-beleid, normalisatie versus denormalisatie van attributen, en het toepassen van constrains en indexering om schaalbaarheid en gegevensintegriteit te bevorderen. Voorbeelden zijn een wegenlaag met id, naam, type, maximumsnelheid en een LINESTRING-geom, en een percelenlaag met id, eigenaar, oppervlakte en een POLYGON-geom.