kerncomponenten

Kerncomponenten zijn de fundamentele subsysteemonderdelen van een besturingssysteemkernel die verantwoordelijk zijn voor het beheren van hardwarebronnen en het leveren van basisdiensten aan toepassingen en systeemtaken. Samen vormen zij de kern van de systeemsarchitectuur en leveren zij abstracties zoals processen, geheugen en invoer/uitvoer.

Veelvoorkomende kerncomponenten zijn: procesbeheer (aanmaken van processen, planning en contextwissel), geheugenbeheer (virtueel geheugen, paginering, geheugenbescherming), apparaatbeheer (drivers en de I/O-subsystemen), bestandssysteem en I/O-infrastructuur (VFS), interprocess communicatie (IPC) en synchronisatie (pipes, signalen, gedeeld geheugen, mutexen), netwerken (netwerkstack en sockets), beveiliging en toegangscontrole (permissies, beveiligingsmodellen) en timers/scheduling (planning).

Architecturen variëren: monolithische kernels bevatten veel componenten in één adresruimte, terwijl microkernels minimale kerncomponenten implementeren en andere diensten in gebruikersruimte draaien; modulaire kernels laten componenten als modules dynamisch laden of verwijderen.

Communicatie met gebruikersland gebeurt via systeemoproepen; kerncomponenten leveren de onderliggende functionaliteit die applicaties via API's voor bestanden en netwerken gebruiken.

Voorbeelden: in de praktijk worden kerncomponenten zichtbaar in kernels zoals de Linux-kernel met scheduler, geheugenbeheer, VFS en drivers; ook BSD- en Windows-kernels kennen vergelijkbare bouwstenen.