Uitgangsimpedantie

Uitgangsimpedantie is de impedantie die een elektrisch systeem aan de uitgang aanbiedt aan een aangesloten belasting. In veel gevallen wordt de uitgang van een bron gemodelleerd met een Thevenin-equivalent: een ideale spanningsbron Vth in serie met een weerstand Zout. Zout wordt dan gezien als de uitgangsimpedantie van het systeem; de belasting krijgt de spanning geleverd via spanningsdeling tussen Zout en de belasting.

Zout kan constant zijn of frequentieafhankelijk door aanwezige reactieve componenten (inductoren en condensatoren). In AC-analyse wordt Zout aangeduid als Zout(jω). Het wordt bepaald door metingen of door het afleiden uit het interne netwerk terwijl alle onafhankelijke bronnen beperkt worden.

Invloed: Zout bepaalt hoe de uitgang zich gedraagt bij variërende belasting en hoe de spanning op de belasting verandert bij wisselende belasting. Een lage uitgangsimpedantie is doorgaans wenselijk omdat de belasting hierdoor de uitgangsspanning minder beïnvloedt bij variërende belasting en ruis of vervorming beperkt blijft; het geeft ook een betere demping bij luidsprekers en stabiliteit bij staprespons.

In RF-ontwerpen en bij versterkers speelt Zout een cruciale rol in matching en bij de dynamische respons.

Samenvattend: Uitgangsimpedantie is een kernparameter van elke verbruiks- of versterkingsketen, omdat het de interactie tussen bron en belasting bepaalt en daarmee de nauwkeurigheid, vervorming, en stabiliteit van het systeem beïnvloedt.